Przygotowanie zestawienia najlepszych 12 płyt, o których pisałem na blogu „W kulturalny sposób”, jako podsumowanie mijającego roku, nie było zadaniem łatwym. Na co dzień słucham bardzo różnej muzyki, od jazzu, przez pop, muzykę rockową wszelakiej proweniencji, po muzykę filmową, nie stroniąc też od muzyki klasycznej – czyli tzw. mydło i powidło. Ta wielość moich muzycznych zainteresowań nie ułatwiła mi tego zadania, dlatego też w przygotowanym przeze mnie zestawieniu jest wysublimowany i nastrojowy jazz (Melody Gardot), kalifornijski słoneczny pop-rock (David Paich), polska muzyka z pogranicza poezji śpiewanej (Krzysztof Napiórkowski), interpretacja muzycznych perełek z repertuaru Ennio Morricone (Andrea Griminelli), czy wyrafinowany pop (Marc Jordan & Amy Sky).

Zapraszam do słuchania mojego muzycznego TOP 12.

1. Rufus Wainwright – „Rufus Does Judy At Capitol Studios” | PŁYTA ROKU 2022

Piosenki zawarte na płycie, to klasyczne amerykańskie standardy, które w swoim repertuarze miała Judy Garland, z nieśmiertelną Over The Rainbow na czele. Wainwright zaśpiewał te piosenki z towarzyszeniem jazzowego kwartetu, a jego głos brzmi doskonale, zarówno pod względem intonacji, wyczucia frazy i przede wszystkim niezwykłego jazzowego feelingu. Rufus Wainwright kolejny raz udowodnił, że jego muzyczne podróże praktycznie nie mają granic, co sprawia, że z ekscytacją czeka się na jego kolejne artystyczne przedsięwzięcia.

2. Melody Gardot & Philippe Powell – “Entre Eux Deux”

Melody Gardot o płycie: „Gdybym miała podsumować płytę w kilku słowach, powiedziałabym, że ta płyta jest jak taniec dwojga ludzi, którzy kochają to samo: poezję i piękne melodie. Tytuł Entre eux deux („Między nami dwojgiem”) jest prawdziwy, to spojrzenie do świata dwóch dusz, dwojga artystów, którzy po prostu się nawzajem lubią.”

3. The Manhattan Transfer – „Fifty”

Najnowszym albumem zatytułowanym Fifty legendarna, nagrodzona dziesięcioma nagrodami Grammy, jazzowa grupa wokalna The Manhattan Transfer, postanowiła uczcić 50-lecie swojego istnienia. Płyta została nagrana z towarzyszeniem renomowanej niemieckiej WDR Radio Orchestra Cologne. Jeżeli macie ochotę na obcowanie z najwyższej próby kunsztem wokalnym, muzyczną kulturą i jednocześnie skromnością, która cechuje największych artystów, to ta płyta jest właśnie dla was.

4. Aga Zaryan – „Sara”

Inspiracją do powstania płyty zatytułowanej Sara stała się ponadczasowa poezja Sary Teasdale, amerykańskiej poetki żyjącej na przełomie XIX i XX wieku, uhonorowanej w 1918 roku nagrodą Pulitzera w dziedzinie poezji za zbiór wierszy Love Songs. To nie jest pierwszy raz, kiedy wokalistka inspiruje się poezją nagrywając płytę (A Book of Luminous Things do poezji Czesława Miłosza, Jane Hirshfield i Denise Levertov). Głos Agi Zaryan na płycie brzmi szlachetnie i intymnie, a przy tym niezwykle lekko. W jej śpiewie jest jakiś wzruszający smutek i jednocześnie trudna do opisania magia, której ulegam absolutnie przy każdym kolejnym wydawnictwie wokalistki.

5. Bruce Springsteen – „Only The Strong Survive”

Na swojej najnowszej płycie The Boss brzmi bardzo energetycznie, chwilami wręcz beztrosko, ale ciągle z tą charakterystyczną chrypką w głosie, którą tak kochamy od lat. Słyszymy tu Bruce’a wokalistę – nie gitarzystę, nie zadziornego rockmana, frontmana kultowego zespołu, ale wrażliwego artystę obdarzonego wyjątkowymi zdolnościami wokalnymi, który z niezwykłą estymą wykonuje kanon muzyki amerykańskiej.

6. Marc Jordan & Amy Sky – “He Sang She Sang”

Czy duety doskonałe, zarówno w życiu, jak i w muzyce są możliwe? Marc Jordan i jego żona Amy Sky udowodnili, że to jest wykonalne i udowodnili to nie tylko nagrywając wspólną doskonale brzmiącą płytę, która wczoraj ujrzała światło dzienne, ale też stanowiąc doskonałą parę w życiu prywatnym (są nieprzerwanie małżeństwem od 34 lat i wychowali dwoje dzieci).

7. Krzysztof Napiórkowski – „CV”

Muzyka zawarta na płycie jest pełna akustycznie brzmiących instrumentów, starannie zaaranżowana. To świetny mariaż piosenki autorskiej z niezwykłą dbałością o słowo i najwyższej próby muzyki pop. O samym procesie nagrywania płyty Krzysztof Napiórkowski powiedział: „Przy pisaniu tej płyty korzystałem z nowej techniki songwriterskiej polegającej na jednoczesnym pisaniu muzyki i tekstu, rozpoznawaniu własnych emocji, słuchaniu tego, co niesie muzyka i dodawaniem do niej tekstu. Myślę, że dzięki temu udało mi się uchwycić naturalny nastrój towarzyszący piosenkom. Dodatkowo płyta była nagrywana tradycyjną metodą – na setkę, co, mam nadzieję, podkreśla jej organiczny charakter”.

8. Krzysztof Ścierański Trio – „Jazz, Rock i Święty Spokój”

Utwory na najnowszym, wydanym w październiku 2022 roku album – sygnowaną jako Krzysztof Ścierański Trio i zatytułowanym Jazz, Rock i Święty Spokój powstały w okresie ostatnich dwóch lat, kiedy z powodu pandemii życie koncertowe zupełnie zamarło. Na płycie możemy również usłyszeć grającego na perkusji Marcina Ścierańskiego (syn basisty), Dariusza Grelę na instrumentach klawiszowych i Waldemara Gołębskiego na EWI (elektroniczny instrument dęty). Jazz, Rock i Święty Spokój to mieszanka jazzu, fusion, muzyki latynoskiej, afrykańskiej, rocka, bluesa i relaksującego, chwilami melancholijnego „świętego spokoju”.

9. Andrea Griminelli – „Griminelli Plays Morricone”

Są takie płyty, podczas słuchania których mam niepohamowaną ochotę być lepszym człowiekiem, a nawet więcej… mam wrażenie, że się nim staję. Płyta Andrei Griminellego – Griminelli Plays Morricone – zalicza się właśnie do tego rodzaju wydawnictw. Po pierwsze, dlatego, że Andrea Griminelli wziął na swój fletowy warsztat ikoniczną wręcz muzykę filmową Ennio Morricone. Po drugie, Griminellemu na płycie towarzyszy m.in. Sting, Zucchero, Chris Botti czy Roger Waters. Po trzecie, całość orkiestrowo zrealizowała Budapest Art Orchestra pod batutą Maestro Diego Basso.

10. Van Morrison – “What’s It Gonna Take?”

Biorąc pod uwagę niezwykłą artystyczną płodność Van Morrisona (najnowszy album jest 43 płytą w jego karierze) nie można się oprzeć wrażeniu, że w swojej karierze zastosował prostą receptę na pisanie piosenek, którą głosił Harlan Howard – amerykański twórca piosenek country. Ta zasada, to „Three Chords & The Truth” (trzy akordy i prawda). Zresztą, Morrison tak zatytułował jedną ze swoich poprzednich płyt. Czy może być więc prostszy przepis na sukces? Jest w muzyce Morrisona jakaś szlachetność przekazu, uczciwość i bezpretensjonalność, okraszona świetną grą towarzyszących Morrisonowi muzyków, w tym genialnie, jak zawsze, brzmiące instrumenty dęte. Pełno w tej muzyce bluesa, rockowych ballad, folku i kołyszącego soulu.

11. Jethro Tull – „The Zealot Game”

Jaka jest dzisiejsza muzyka Jethro Tull na wydanej w lutym 2022 płycie The Zealot Gene? Ian Anderson nie ma już burzy kręconych włosów na głowie, ma znacznie skromniejszą brodę i wygląda jak Walter White z kultowego już serialu Breaking Bad, ale muzyka na płycie przypomina ciągle dawne produkcje zespołu, jest pełna koronkowych aranżacyjnych zwrotów z hardrockowym gitarowym zacięciem i charakterystycznym wibrującym brzmieniem fletu.

12. David Paich – „Forgotten Toys”

Po kolejnym przesłuchaniu płyty (nie zajmuje to zbyt dużo czasu) zadałem sobie pytanie, czego oczekiwałem od tej płyty i nie umiałem sobie na to odpowiedzieć, bo na tej płycie jest wszystko, co tygrysy lubią najbardziej – świetne kompozycje, porywająca gra muzyków (m. in. Steve Lukather, Ray Parker Jr., Nathan East, Lenny Castro, Michael McDonald, Joseph Williams, Brian Eno, Don Felder, Steve Jordan), najwyższej klasy produkcja muzyczna. Czego chcieć więcej?

Jacek Bulak