Sara
Aga Zaryan
Warner Music Poland 2022, TT: 53’00”
Do napisania kilku słów o nowej, 11 płycie w karierze Agi Zaryan zbierałem się od paru już dni, bo to nie jest muzyka prosta w odbiorze, która może być tłem do codziennych, prozaicznych domowych zajęć. Do słuchania tej muzyki trzeba trzeba zasiąść, tak jak siada się w ciemnej sali teatralnej, żeby obejrzeć spektakl.
Aga Zaryan, to polska wokalistka jazzowa, dzięki rodzicom (jej mama – autorka podręczników do języka angielskiego, ojciec – koncertujący pianista klasyczny) część swojego dzieciństwa spędziła podróżując po Europie, a szkołę podstawową ukończyła w Wielkiej Brytanii. Po powrocie na stałe do Polski trenowała zawodniczo grę w tenisa ziemnego, zdobywając w wieku 14 lat Mistrzostwo Warszawy w kategorii juniorów.
Swoje wokalne szlify Aga Zaryan zdobywała w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Policealnym Studium Jazzu pod kierunkiem Ewy Bem, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. W ramach otrzymanego stypendium uczestniczyła również w warsztatach jazzowych w Stanford oraz Jazz Camp West w Stanach Zjednoczonych.
Jako pierwsza polska artystka może pochwalić się wydawaniem płyt pod szyldem legendarnej wytwórni Blue Note Records z Nowego Jorku. Dwukrotnie otrzymała Nagrodę Fryderyka.
Na jej debiutancki album – My Lullaby wydany w 2002 roku składały się standardy jazzowe, które zaśpiewała z towarzyszeniem klasycznego kwartetu jazzowego. Ważnym momentem jej kariery był występ otwierający w 2006 roku koncert Branforda Marsalisa, który się odbył w ramach JVC Jazz Festiwal. W kolejnych latach Zaryan występowała w licznych klubach i na festiwalach w Polsce, Wielkiej Brytanii, USA, Izraelu, Czechach, Szwecji, Francji, Montenegro, Bułgarii, Turcji, Portugalii, Rosji i Islandii.
Inspiracją do powstania płyty zatytułowanej Sara stała się ponadczasowa poezja Sary Teasdale, amerykańskiej poetki żyjącej na przełomie XIX i XX wieku, uhonorowanej w 1918 roku nagrodą Pulitzera w dziedzinie poezji za zbiór wierszy Love Songs. To nie jest pierwszy raz, kiedy wokalistka inspiruje się poezją nagrywając płytę (A Book of Luminous Things do poezji Czesława Miłosza, Jane Hirshfield i Denise Levertov)
Autorami muzyki na płycie, oprócz Zaryan, są dwaj wybitni gitarzyści – Szymon Mika oraz pochodzący z Czech David Dorůžka. Obaj muzycy są jedynymi, którzy na tej niezwykle intymnie brzmiącej płycie wystąpili obok wokalistki. Ten nietypowy skład instrumentalny sprawia, że mamy do czynienia z mnogością barwy, muzycznych kolorów, dźwiękowych przestrzeni, a sami muzycy bawią się różnymi stylistykami. W ich grze słychać Pata Metheny’ego, Johna Scofielda czy Billa Frisella. Obaj gitarzyści fascynująco dialogują ze sobą, czasem nawet się przekomarzając i rywalizując. Dla mnie, niespełnionego gitarzysty, ten skład instrumentalny dostarcza zupełnie niezwykłych wrażeń estetycznych.
Głos Agi Zaryan na płycie brzmi szlachetnie i intymnie, a przy tym niezwykle lekko. W jej śpiewie jest jakiś wzruszający smutek i jednocześnie trudna do opisania magia, której ulegam absolutnie przy każdym kolejnym wydawnictwie wokalistki.
Płytę Agi Zaryan – Sara polecam zdecydowanie.
Jacek Bulak
Recenzje płyt i książek. Felietony. Blog o kulturze 