Największy utwór chóralny Arvo Pärta a cappella, Kanon Pokajanen, jest dziełem na nasze czasy.

Ortodoksyjne rozumienie skruchy nie jest ponurym żalem z powodu przeszłości. Zamiast tego tworzy nadzieję na przyszłość (z greckiego: metanoia, zmiana myślenia, fundamentalna zmiana poglądów).

Rozległa muzyczna medytacja Pärta na temat prawdziwego znaczenia skruchy zapiera dech w piersiach. Jednocześnie pomaga spojrzeć z nadzieją w przyszłość, bez względu na to, co ona przyniesie.

(Ros.) Внегда поставлени будут престоли на Судищи Страшнем, тогда всех человек дела обличатся; горе тамо будет грешным, в муку отсылаемым; и то ведущи, душе моя, покайся от злых дел твоих.

(Liturgia) Когда поставлены будут престолы на Суде страшном, тогда всех людей дела обнажатся; горе там будет грешным, в муку отсылаемым; и то зная, душа моя, покайся в злых делах твоих.

Помилуй мя, Боже, помилуй мя.

(Pol.) Kiedy runą trony na Sądzie Ostatecznym, wtedy czyny wszystkich zostaną obnażone. Biada grzesznikom wysłanym na męki. I wiedząc to, duszo moja, żałuj swoich złych uczynków.

Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną.