Blask poruszającego dzieła Pergolesiego

Pergolesi: Stabat Mater, Porpora: Salve Regina, Leo: Beatus vir qui timet
Sandrine Piau, Christopher Lowrey, Les Talens Liriques, Christophe Rousset
Alpha, 66’ 11”

Christophe Rousset i Les Talens Lyriques po raz pierwszy nagrali Stabat Mater Pergolesiego dwadzieścia lat temu. Partię sopranu zaśpiewała Barbara Bonney a altu Andreas Scholl. Teraz artyści powrócili do tego działa, angażując śpiewaków młodszego pokolenia: Sandrine Piau i Christophera Lowrey’a.

Rousset w ciągu dwóch dekad nie zmienił radykalnie swojego podejścia, choć dadzą się zauważyć pewne różnice. Tym razem wykonawcy przyłożyli większą wagę do emocjonalnej strony interpretacji. Najbardziej wyraźnie słychać to w duetach. Śpiewacy i towarzyszący im zespół podążają mniej utartymi szlakami niż Hogwood, Harnoncourt i ich epigoni – że wymienię bodaj najsłynniejszych interpretatorów tej kultowej kompozycji. Nacisk na dysonanse i ich rozwiązania, operowanie ciszą, zmiany tempa i podkreślenia muzyką znaczenia poszczególnych słów to znak rozpoznawczy omawianego nagrania.

Piau i Lowrey pochodzą z innych muzycznych światów niż Barbara Bonney i Andreas Scholl. Sandrine Piau operuje jasnym i dość chłodnym, choć ekspresyjnym głosem, a jej styl znakomicie odpowiada Lowrey’owi. To urodzona para śpiewaków. Szczególną chemię słychać między nimi w duetach.

Album uzupełniają dwa zachwycające utwory, dwóch neapolitańskich kompozytorów: Salve Regina Nicola Porpory i Beatus vir qui timet Leonarda Leo. Utwór Porpory charakteryzuje się niebańskim wręcz spokojem. Piau zaśpiewała go z wyjątkową lekkością, jakby bez wysiłku (cóż za technika!).

Beatus vir qui timet to z kolei popis Lowrey’a. Ekspresyjne vibrato, naturalne rubato i klarowność w operowaniu emocjami towarzyszą nam od pierwszej do ostatniej nuty. Kto jeszcze nie poznał tego śpiewaka, niechaj czym prędzej doda go do ulubionych.

Album polecam nie tylko dla wielbicielom muzyki dawnej, choć dla nich z pewnością będzie ozdobą kolekcji.