Andrea Gabrieli: La peine de mon cœur
Sébastien Wonner – clavecin
L’Encelade 2023, ECL2102, TT: 63’00”

Sébastien Wonner interprets Gabrieli superbly. He plays flexibly and intelligently, he is sensitive to lyricism and he reads counterpoint perfectly. In short, he manages to find the composer’s distinctive musical personality – complex and eloquent, full of contrasts and brilliant. The attentive listener will certainly appreciate the refined uniqueness of this recording.

Płyty z muzyką klawiszową Andrei Gabrielego wciąż są rzadkością. Właściwie poza nagraniami Roberto Loreggiana (Brillant Classics) i Glena Wilsona (Naxos) trudno byłoby mi wymienić jakieś inne. Aż tu nagle, zimą 2023 roku, buszując po internecie, zupełnie przypadkowo natknąłem się na album La peine de mon cœur Sébastiena Wonnera. Polecał go Martin Gester. W pierwszej chwili pomyślałem, że to nic dziwnego, w końcu Wonner był jego uczniem. Ale ponieważ Wonner incydentalnie wydaje płyty solowe, postanowiłem więc sięgnąć po La peine de mon cœur. Już po pierwszym utworze wiedziałem, że będzie to jedna z moich ulubionych płyt tego roku. 

Andrea Gabrieli, wuj i mentor niesłusznie bardziej znanego Giovanniego, był pierwszym prawdziwym geniuszem włoskiej szkoły klawiszowej. Oczywiście znany jest przede wszystkim ze swojej twórczości chóralnej, ale to właśnie on jest twórcą dość skomplikowanej, instrumentalnej formy ricercar, którą uważa się za przodka fugi. Tworzył też błyskotliwe toccaty, passamezza i wspaniale zdobione wstępy do utworów wokalnych (madrygałów, chansons). 

Spuścizna klawiszowa Gabrielego wydana została w sześciu tomach, z których pięć przetrwało do naszych czasów. Sébastien Wonner przejrzał je i układając program nagrania, dokonał subiektywnego wyboru. Rozległa wiedza muzykologiczna Wonnera, a także zamiłowanie do sztuk pięknych (dowodzi tego w tekście zamieszczonym w książeczce dołączonej do płyty), sprawiły, że wybór programu nie był przypadkowy. Klawesynista sięgnął po utwory, które pokazują podwójne umiejętności kompozytorskie Gabrielego – twórcy muzyki wokalnej i instrumentalnej. A zatem mamy tu kompozycje inspirowane francuską chanson, przygrywki do utworów wokalnych, fragmenty mszy organowych i „samodzielne” kompozycje instrumentalne (ricercar, passamezzo). Wszystkie je łączy wysoki stopień improwizacji, charakteryzujący całą twórczość klawiszową Wenecjanina. 

Sébastien Wonner interpretuje Gabrielego znakomicie. Gra elastycznie i inteligentnie, jest wrażliwy na liryzm i perfekcyjnie czyta kontrapunkt. Krótko mówiąc, udaje mu się odnaleźć charakterystyczną muzyczną osobowość kompozytora – złożoną i elokwentną, pełną kontrastów i błyskotliwą. Uważny słuchacz z pewnością doceni wyrafinowaną niezwykłość tego nagrania. 

Robert Majewski © 2023 

P.S. Załóżcie dobre słuchawki i doceńcie mistrzowską realizację dźwięku!

Płytę można kupić tutaj.