Dziś mija dziewięćdziesiąta rocznica urodzin Andrzeja Kurylewicza. Był jednym z naszych najwybitniejszych kompozytorów. Z sukcesami uprawiał niemal każdy gatunek muzyczny. Był kompozytorem muzyki klasycznej, filmowej i jazzowej. Pisał też piosenki.

Na stronie culture.pl znajdziemy takie informacje o Andrzeju Kurylewiczu:

W latach 1964-66 kierował Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie. W 1969 otworzył wraz z żoną Wandą Warską piwnicę artystyczną w Warszawie, gdzie regularnie organizowane są koncerty, wieczory poezji i wystawy. Jednocześnie w latach 1969-78 prowadził zespół Formacja Muzyki Współczesnej, grający muzykę spomiędzy nowoczesnego jazzu i awangardowej muzyki europejskiej. Koncertował z nim na całym świecie. Napisał dla niego również kilka utworów. Od 1980 poświęcił się ponadto komponowaniu muzyki poważnej.

Andrzej Kurylewicz jest laureatem wielu nagród: w 1978 roku nagrodę na II Festiwalu Polskiej Twórczości TV w Olsztynie za muzykę do serialu telewizyjnego „Polskie drogi” (reż. Janusz Morgenstern, 1976-78), w 1979 – nagrodę na VI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku za muzykę do filmu „Lekcja martwego języka” (reż. Janusz Majewski, 1979), a w 1981 – nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Twórczości Radiowej i Telewizyjnej w Sienie – „Prix Italia ’81” za muzykę do filmu „Droga” (reż. Ryszard Ber, 1980).

Andrzej Kurylewicz był jednym z pionierów muzyki jazzowej w Polsce. Swój entuzjazm dla jazzu przypłacił relegowaniem z uczelni w Krakowie, gdzie studiował w latach 1950-54 grę na fortepianie i kompozycję. W tamtym czasie komunistyczne władze uważały jazz za szkodliwy wytwór światowego imperializmu i grania jazzu zakazywały. Kurylewicz jednak nie zrezygnował i korzystając z łagodniejszego kursu politycznego w drugiej połowie lat pięćdziesiatych, założył Zespół Jazzowy Polskiego Radia w Krakowie, który prowadził do 1962 roku. Zainteresowanie zbliżeniem jazzu i współczesnej muzyki klasycznej skłoniło go do założenia kolejnego zespołu – Formacji Muzyki Współczesnej, z którym pracował w latach 1969-78 jako kompozytor oraz instrumentalista, odnosząc sukcesy w kraju i na świecie. Był cenionym pianistą jazzowym, a także wybitnym jazzowym trębaczem i znakomitym puzonistą. Pod koniec lat siedemdziesiatych zarzucił jazz i poświęcił się niemal wyłącznie komponowaniu muzyki poważnej. W 1981 roku jego ‚I Kwartet smyczkowy” został wykonany na festiwalu „Warszawska Jesień”. W roku 1987 został wybrany członkiem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. Funkcję tę piastował do 1991 roku. W ostatnich latach życia występował jako pianista, grając utwory Karola Szymanowskiego i Fryderyka Chopina.

Fot. Andrzej Kurylewicz, 1962, fot. Marek Karewicz / Forum