Georg Philipp Telemann: Französischer Jahrgang 1714/1715. Complete Cantatas Vol.1
Elisabeth Scholl, Rebekka Stoltz, Fabian Kelly, Julian Clement, Julia Grutzka, Larisa Botos, Hans Christoph Begemann, Gutenberg Soloists, Neumeyer Consort, Felix Koch – direction
CPO 2021, cpo 555 436-2 2CD, TT: 133’43”
Do bogatego już katalogu płyt z utworami Telemanna, opublikowanych staraniem niemieckiej wytwórni CPO, możemy dodać jeszcze jedną. To pierwszy tom cyklu zatytułowanego Französischer Jahrgang (Francuskie kantaty na rok liturgiczny) z lat 1714-15. Zawiera on siedemdziesiąt dwa dzieła sakralne, przeznaczone na solistów, chór i orkiestrę.
Prezentowane wydawnictwo przynosi dziesięć kantat – pięć na kolejne niedziele po święcie Trójcy Przenajświętszej i pięć na Wielki Post. Wszystkie po raz pierwszy wykonano w 1715 roku. Są to utwory napisane z rozmachem, dbałością o styl i charakterystyczny dla muzyki barokowej afekt. Dyrygent Felix Koch zaprosił do nagrania mieszankę doświadczonych śpiewaków i wschodzące gwiazdy. To właśnie z takiego konglomeratu artystów składa się chór Gutenberg Soloists oraz zespół Neumeyer Consort.
„Cykl francuski” Telemanna nie powstałby jednak bez znaczącego udziału The Telemann Project, na czele którego stoją Collegium Musicum Uniwersytetu Jana Gutenberga w Moguncji oraz Forum Alte Musik we Frankfurcie. Ważnym graczem jest również wydawca nut Canberra Baroque. Do niedawna zaledwie dwadzieścia jeden kantat z tego cyklu było dostępnych w formie partytury. Dzięki zaangażowaniu Canberra Baroque światło dzienne ujrzało pozostałe pięćdziesiąt jeden kompozycji.
Wartością dodaną są również zawarte w książeczce komentarze Karla Böhmera, opisujące szczegółowo każdą z dziesięciu kantat. Autor wyjaśnia powód, dla którego cykl otrzymał „francuski” przydomek. Wyjaśnienie jest dość banalne – utwory przypominają budową francuską suitę. Oczywiście jak na Telemanna przystało, aż roi się tu od pomysłów i inwencji kompozytorskiej. Böhmer pisze: „Utwory te wyróżniają się kompletnością, różnorodnością kontrapunktu i bogactwem formy”.
O różnorodności kontrapunktu Telemanna świadczą dwa znakomite przykłady. W pochodzącej z kantaty Jesu meine Freude arii Ach wie lang, ach lange sopranistka Elisabeth Scholl z rozkoszną melancholią zdaje się płynąć ponad kwartetem fletów. Innym przykładem jest wspaniałe zastosowanie w kantacie wielkopostnej Gott schweige doch nicht efektu echa.
Świetny dwupłytowy album, którą warto poznać.
Płytę można kupić tutaj i tutaj.
Robert Majewski
Recenzje płyt i książek. Felietony. Blog o kulturze 