Karol Szymanowski: Uwertura koncertowa E-dur op.12, Pieśni księżniczki z baśni op. 31 na sopran i orkiestrę, III symfonia “Pieśni o nocy” op. 27 na sopran, chór i orkiestrę
Iwona Sobotka – sopran, Chór NFM, NFM Filharmonia Wrocławska, Giancarlo Guerrero – direction
NFM Narodowe Forum Muzyki, CD Accord, ACD 315, NFM 89, TT: 55’42”

Prezentowane na tej płycie utwory Karol Szymanowski skomponował w ciągu czterech lat. 

Pieśni księżniczki z baśni, napisane w roku 1915, to sprawa rodzinna. Słowa są dziełem siostry Karola, przeżywającej wówczas młodzieńczy okres “burzy i naporu” 22-letniej Zofii. Najpierw postała wersja fortepianowa cyklu sześciu pieśni. Szymanowski stworzył wersję orkiestrową dla trzech z nich dwadzieścia lat później. Pozostałe trzy musiały czekać na orkiestrację Bruno Dozzy do aż roku 2012. Nawiasem mówiąc, orkiestracja była pomysłem Iwony Sobotki, czołowej polskiej sopranistki i głównej bohaterki tej płyty. 

Rozpoczynająca album Uwertura koncertowa E-dur op.12 powstała w latach 1912-1913. To kilkunastominutowe dziełko naśladuje styl i brzmienie Ryszarda Straussa. Nic w tym dziwnego, Strauss miał w tamtym czasie przemożny wpływ nie tylko na budujących swój symfoniczny język młodych kompozytorów. 

Zamykająca album III symfonia “Pieśni o nocy” op. 27 na sopran, chór i orkiestrę ma już jasno zdefiniowaną, oszczędną w wyrazie trzyczęściową budowę. Tym razem instrumentacja – choć nadal wyjątkowo bujna – nie przytłacza i przesadnie nie formalizuje utworu. III symfonia skomponowana pierwotnie na głos tenorowy, bywa wykonywana (za zgodą samego Szymanowski) przez sopran – i w takiej wersji ją tutaj słyszymy. 

Iwona Sobotka traktuje teksty Pieśni… i III Symfonii z należytą starannością. Operowe podejście śpiewaczki do Pieśni… w pierwszej chwil wydało się zbyt “mocne”, ale to przecież wersja orkiestrowa, więc i podejście śpiewaczki musi być odpowiednie. Jej głos nie tylko stapia się z orkiestrą. Z jednej strony jest jego częścią, z drugiej wyróżnia się, ale tylko po to, aby ozdobić, wyróżnić, a nie zdominować. Sam śpiew jest genialny, czysty i cudownie interpretujący nawet najprostsze literacko wersy.  

Niezawodnym partnerem Sobotki w III Symfonii jest Chór NFM. Podobnie ocenić można Orkiestrę NFM. Prowadzący ją Giancarlo Guerrero postawił na prostotę, a jak wiadomo w odpowiednich rękach prostota nosi cechy genialności. Choć to potężny zespół i takież partytury, z głośników płynie wrażliwa i na swój sposób “kameralna” interpretacja. 

Robert Majewski © 2024

Płyty można posłuchać w serwisie Apple Music.