Dmitri Shostakovich: Cello Concerto Nr.2 op.126; Cello Sonata in D Minor, Op. 40. Benjamin Britten: Cello Sonata in C Major, Op. 65.
Sheku Kanneh-Mason – cello, Isata Kanneh-Mason – piano, Sinfonia of London, John Wilson – direction
Decca Classics 2025, TT: 80’00”

Do czasu ukazania się tej płyty miałem ambiwalentny (delikatnie mówiąc) stosunek do Sheku Kanneh-Masona. Wyobrażałem sobie, że bardziej dba on o status gwiazdy niż o wykorzystanie swojego wizerunku do promowania kultury wyższej. Cóż, pewnie niesprawiedliwie oceniałem jego intencje, ale odnosiłem wrażanie, że swoją wirtuozerię wykorzystywał do wykonywania muzycznych hitów i zgranych do imentu klasycznych kompozycji. Na szczęście (dla mnie) sytuacja zmieniła się i wiolonczelista postanowił nagrać i wydać album, który nie przynosi popularnych – w komercyjnym znaczeniu – kompozycji. 

Koncert wiolonczelowy nr 2 Szostakowicza i sonaty wiolonczelowe Brittena i Szostakowicza to muzyczne kolosy, którym nigdy dość dobrych interpretacji; a że nie są jakoś szczególnie popularne, to nie mogą poszczycić się dużą ilością dobrych nagrań.

Powiedzieć, że Kanneh-Mason zagrał je dobrze, to nic nie powiedzieć. Wszystkie trzy kompozycje wymagają osłuchania, ponieważ nie są zbudowane z charakterystycznych, wpadających w ucho motywów. Jeśli dostaną od słuchacza wystarczająco dużo czasu, potrafią odwdzięczyć się z nawiązką, szczególnie jeśli wydobywają się spod palców tej klasy solisty co Sheku i akompaniatorów. W tej roli słyszymy Sinfonię of London pod batutą Johna Willsona (w przypadku Koncertu Szostakowicza) i siostrę Sheku, Isatę Kanneh-Mason, akompaniującą mu na fortepianie w obu sonatach. 

Sheku Kanneh-Mason i jego kompani (wydatnie wspomagani przez realizatorów dźwięku) osiągnęli coś jeszcze. Choć nagranie powstało w warunkach studyjnych, to z głośników dobywa się energia, która charakteryzuje występy na żywo. Wspaniała płyta. 

Robert Majewski © 2025 

Płyty można posłuchać w serwisie Apple Music.