Richard Strauss. Violinkonzert op.8, Violinsonate op. 18; Daphne-Etüde; Klavierquartett c-moll op. 13; Capriccio op. 85 für Streichsextett; Metamorphosen für Streichseptett; Ein Heldenleben op. 40
Renaud Capuçon, Guillaume Bellom, Veronika Hagen, Julia Hagen, Gerard Causse, Christoph Koncz, Clemens Hagen, Alois Posch, Wiener Symphoniker, Gustav Mahler Jugendorchester, Petr Popelka, Seiji Ozawa – direction
Deutsche Grammophon 2025, 3 CD, TT: 190’50”

Renaud Capuçon postanowił wydać wszystkie działa Ryszarda Straussa, w których główna role odgrywają skrzypce. Ten potrójny album gromadzi zarówno utwory nagrane w młodości Capuçona, gdy grał Młodzieżowej Orkiestrze Gustava Mahlera pod dyrekcją Seiji Ozawy, oraz najnowsze realizacje. 

Najstarszym nagraniem jest realizacja z Salzburga z początku tysiąclecia. Capuçon, jako koncertmistrz, gra partię solową do Życia Bohatera; dyrygentem jest Ozawa. Słychać, że orkiestra składa się ze znakomicie wyszkolonych młodych muzyków. Młody Capuçon z łatwością i właściwą dziełu ekspresją wykonał swoje zadanie. Życie Bohatera zostało uformowane nienagannie, może nawet z nutą nabożności. 

Następnie słyszymy dwa dzieła młodego Straussa – Koncert i Sonatę na skrzypce solo. Koncert skrzypcowy jest jednym z pierwszych nagrań Wiedeńskiej Orkiestry Symfonicznej pod dyrekcją nowego dyrygenta, Petra Popelki. Nagranie pokazuje dojrzalszego i swobodniejszego Capuçona, który znakomicie potrafi ukryć trudności utworu pod swoją znakomitą grą. Orkiestra i Popelka tworzą wciągający akompaniament, unikając zbyt ostrej gry i przesadnego emocjonalnie podejścia. Akompaniament wespół z partią solową podkreśla melodyjny i poetycki charakter dzieła. 

Sonatę, ze znakomitym akompaniatorem fortepianowym Guillaume’a Bellome, Capuçon zagrał równie świetnie. Zamiast wirtuozerii wydobył zeń kolory i głębsze warstwy, nadając w ten sposób dziełu krystaliczną intensywność i strukturę. 

Dalej mamy Kwartet fortepianowy, kolejny utwór młodego Straussa. Wykonanie czwórki instrumentalistów jest niezwykle intensywne. Równie jest istotne jest i to, że ową intensywność artyści potrafią utrzymać przez 40 minut utworu. Poza Capuçonem i Bellome grają tu altowiolista Paul Zientara i wiolonczelistka Julia Hagen. 

W Sekstecie smyczkowym do lidera dołączają Christoph Koncz (skrzypce), altowioliści Gérard Caussé i Veronika Hagen oraz Clemens i Julia Hagen grający na wiolonczelach. Szóstka instrumentalistów potrafi połączyć poszczególne głosy w jedną całość, zachowując przy tym swoiście uchwycony. Dzięki temu każdy instrument i każdy muzyk wniósł do utworu swój własny, niepowtarzalny wkład. 

Album kończą Metamorfozy. Interpretacja otrzymała wspaniałą, gęstą strukturę (choć zastosowano tu mniejszą niż zwyczajowa obsadę). To wyjątkowe studium muzyczne Straussa otrzymało wymiar pełnego finezji dzieła koncertowego. 

Podsumowując: wydawnictwo z jednej strony można ocenić jako bardzo udane, z drugiej pokazuje wszechstronność Capuçona jako muzyka solowego i kameralistę. 

Robert Majewski © 2025 

Nagrania można posłuchać na Apple Music.