Timor Mortis. Charles d’Argenteil: Missa pro defunctis. Claudin de Sermisy: Lamentations. Jehan Barra: Salve Regina misericordiae
Ensemble Gilles Binchois, Dominique Vellard – direction
Evidence Classics 2024, TT: 60’00”

Odkrywanie muzyki dawnej często jest rodzajem pracy detektywistycznej, którą inaczej moglibyśmy nazwać archeologią kulturową. Ensemble Gilles Binchois, ośmioosobowy zespół wokalny z Francji, który działa pod kierunkiem Dominique Vellarda, i który gościliśmy w Płocku w roku 2023 na Festiwalu Muzyki Jednogłosowej, odkrywa na tej płycie Missę pro defunctis Charlesa d’Argentila. Nagranie jest równie odkrywcze co piękne. 

Niewiele wiadomo o d’Argentilu. Żył w latach 1500-1557, co oznacza, że odziedziczył spuściznę po wielkich kompozytorach: Josquinie dés Prés i Johannesie Ockeghemie. W przeciwieństwie do współczesnego mu Claudina de Sermisy’ego , którego trzy Lamentacje również pojawiają się na tym albumie, d’Argentil nie ma nawet strony w Wikipedii (przynajmniej jeszcze nie). 

Niezależnie od tego, jak dużo lub mało wiemy o biografii kompozytora, słuchając jego muzyki, możemy zajrzeć do jego umysłu. Możemy odkryć, kto miał na niego wpływ i ocenić, czy jego twórczość mieści się w renesansowej tradycji. 

Nagrana tutaj ośmioczęściowa Missa pro defunctis – jedna najwcześniej zachowanych polifonicznych aranżacji mszy rekwialnej – zachowała, mimo upływu wieków, emocjonalny ciężar. Skromny kontrapunkt i bogate brzmienie, charakteryzują muzykę francuskich kompozytorów tego okresu. Wprawne ucho wyłowi, jakich technik kompozytorskich używał d’Argentil , aby wyrazić uczucia i przywoływać religijne obrazy mszy za zmarłych. 

Ensemble Gilles Binchois znani są z nienagannej techniki wokalnej i intonacji, którą słyczać również w nagranych na albumie dziełach dwóch innych kompozytorów: Claudina de Sermisy’ego i Jehana Barry. Ale to dla Missy pro defunctis d’Argentila warto mieć tę płytę. 

Robert Majewski © 2024

Płyty można posłuchać w serwisie Apple Music.